Okazuje się, że śnieg nie jest pojęciem jednoznacznym, bo może oznaczać opad atmosferyczny, jak również pokrywę śnieżną (śnieg leżący).
Definicja stanowi, że śnieg jest opadem atmosferycznym składającym się z lodu w postaci kryształków, które mogą być ze sobą połączone i przybierać rozmaite kształty. Na rozmiar kryształków, ich formę i koncentrację wpływa temperatura powstawania.
W trakcie powstawania i opadania kryształków mogą one łączyć się z chłodnymi kropelkami i przeobrażać się w grad bądź lodowy deszcz. Śnieg zalicza się do opadów stałych. Do tej samej kategorii wedle klasyfikacji Międzynarodowej Komisji Śniegu i Lodu należą: płatek, kryształ gwiaździsty, słupek, igła, kryształ nieregularny, kryształ drzewiasty, słupek wieńcowaty, krupa, deszcz lodowy oraz grad.
Płatek ma średnią wielkość 0,7 mm, choć średnica może dochodzić nawet do 4 mm. Największym opadem jest grad, którego kryształki mają średnio 1-3 mm wielkości.
Śnieg podobnie jak inne opady atmosferyczne ciekłe i stałe powstaje ponad poziomem nasycenia pary wodnej (poziomem kondensacji). Śnieg powstaje z chmur lodowych albo mieszanych, natomiast deszcz - z wodnych powstających w dodatnich temperaturach. Chmury lodowe tworzą się w warunkach bardzo niskiej temperatury (poniżej - 40 st. C).
Kryształ lodu nie tworzy się sam z siebie, lecz wokół ciała obcego zwanego jądrem zamarzania. Ciało obce pochodzi najczęściej z powierzchni ziemi i jest to np. dym, pyłek, ziarno gleby, kłos, który za sprawą ruchów turbulencyjnych trafił do górnych warstw atmosfery.